Sądząc po tym jak wygląda trawa, zdjęcie musiało zostać zrobione na przedwiośniu. Dwa dumne ptaki, jakby czegoś szukające, jeden za drugim idą wpatrzone w ziemię. A do tego powiewające pióra na wietrze w „nibyogonie”. Specjalnie tak napisałem i to nie jest żadne przejęzyczenie, ani żadna literówka. 96 900+ zbiorów zdjęć, fotografii i beztantiemowych obrazów z kategorii Rak Zwierzę - iStock. Uściślij. Obrazy. Zdjęcia. Ilustracje. Grafiki wektorowe. Wideo. Wyszukaj wg obrazów lub filmów. Najniższa cena. Rak płaskonabłonkowy (rak kolczystokomórkowy skóry) to jedno ze złośliwych schorzeń nowotworowych, które mogą doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Choroba ta zaliczana jest do grupy najczęściej występujących raków skóry. Jej objawy są dość specyficzne – rak płaskonabłonkowy powoduje powstawanie zmian skórnych w postaci Canker Ear Powder jest stosowany w przypadku roztoczy ucha i ich powikłań – takich jak swędzenie – u psów, kotów i małych zwierząt. Swędzenie uszu jest zwykle spowodowane przez roztocza ucha, które również tworzą kropelki wosku, które można zobaczyć w uchu. Te plamy mogą również płakać i pachnieć. Co oznacza proszek na raka […] Cancer Research UK zwrócił uwagę na kilka oznak raka języka. Po pierwsze, na języku występuje zapalenie, które nie znika przez długi czas i wygląda jak czerwona lub biała plama. Ponadto, wśród objawów lekarze zidentyfikowali wrzód lub guzek, które nie znikają samoistnie. Według ekspertów fakt, że język krwawi przy Przerost prostaty może być spowodowany zapaleniem gruczołu krokowego, a także nowotworem prostaty. Objawy przerostu prostaty są dość charakterystyczne – to problemy z oddawaniem moczu, przerywany strumień moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza, częste nocne wizyty w toalecie. Diagnostyka prostaty obejmuje badanie per bmjBL2. zapytał(a) o 10:18 Jak wygląda procedura gdy ugryzło cię zwierzę jak pójdziesz do przychodni ? Odpowiedzi odpowiedział(a) o 10:22 Trzeba wziąć zaświadczenie od właściciela psa, że jest szczepiony przeciw wściekliźnie patost odpowiedział(a) o 11:55: Jak wygląda przerwanie skóry czy zwierzak musi mnie ugryźć do krwi ? żeby wdała się wścieklizna np. poprzez ugryzienie, to tak. patost odpowiedział(a) o 13:17: To nie zostałem ugryziony do krwi czy do jakiegoś stopnia jedynie to zdarta skórka. patost odpowiedział(a) o 13:19: Ale to już nie wiem czy to przez kota Jak cie ugryzł jakiś frajer to też go ugryź bedzie czuł respekt wobec ciebie pokłoni ci sie i bedzie sie do ciebie modlil Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub W dziczy żyje wiele naprawdę zdumiewających zwierząt. Są to zwierzęta wyglądające jak hybrydy innych stworzeń oraz takie, których wygląd nie jest podobny do niczego innego na świecie. Wiele z nich to bardzo rzadkie okazy, które w swoim naturalnym środowisku miało okazję oglądać tylko kilku szczęśliwców. Oto zwierzęta o unikalnym wyglądzie. 1. Tamaryna Cesarska Tamaryny Cesarskie znane są ze swojego imponującego owłosienia na mordce. Te urocze małe małpki zawdzięczają swoją nazwę długim wąsom, które wyglądem przypominają te, noszone przez ostatniego niemieckiego Cesarza, Wilhelma II. 2. Mangalica Większość świń posiada krótką, szorstką szczecinę porastającą ich ciało, które zazwyczaj jest tego samego koloru, lecz Mangalice są wyjątkiem od tej reguły. Te węgierskie świnki porasta imponująca warstwa grubego futra, zbliżonego wyglądem do owczej wełny. Takie mieszańce świń i owiec to stworzenia jedyne w swoim rodzaju. 3. Jenot azjatycki Wyglądem przypomina szopa z dłuższymi nogami, lecz w rzeczywistości nie jest blisko spokrewniony z szopowatymi. Jenoty należą do rodziny psowatych – do tej samej zalicza się psy, wilki i lisy. Ten interesujący z wyglądu gatunek występuje w środowisku od milionów lat. 4. Krowa wyżynna Na szkockich farmach można znaleźć naprawdę unikalną rasę krów: Szkocką Krowę Wyżynną. Te puchate, brązowe bydło znane jest ze swoich długich, spiczastych rogów oraz miękkich włosów. Ich interesujący wygląd wyróżnia je spośród innych gatunków krów. 5. Rokselana złocista Te kolorowe małpki można rozpoznać po ich złotym futrze i jasnoniebieskich pyszczkach. Występują one w środkowych Chinach, gdzie znajduje się od 8000 do 10000 dzikich osobników tego gatunku. 6. Krab palmowy Krab palmowy jest największym lądowym gatunkiem kraba na świecie. Jego szczypce są super silne, dzięki czemu mogą rozłupać nawet całego kokosa! Ten olbrzym jest jednym z najbardziej wyjątkowych stawonogów spośród wszystkich występujących w przyrodzie. 7. Fregata wielka Nie chodzi tu oczywiście o rodzaj statku, a o ptaka morskiego z rodziny fregat, znanego ze swojego jasnoczerwonego, balonowatego podgardla. W ten unikalny atrybut wyposażone są tylko samce Fregat, które nadymają go w celu zwrócenia uwagi samicy. 8. Salamandra olbrzymia chińska Salamandra olbrzymia chińska jest największym płazem na świecie. Te ogromne stworzenia żyją w górskich potokach Chin i prowadzą wyłącznie nocny tryb aktywności. 9. Wenezuelska ćma „pudlowa” Puszysta wenezuelska ćma została odkryta w 2009 r. Ten dziwny rodzaj owada na swój sposób wygląda jednocześnie uroczo i przerażająco. 10. Almik haitański Główną cechą Almika haitańskiego (Hispaniola Solenodon) jest jego długi, spiczasty ryjek, bardziej giętki, niż by się wydawało. Połączony jest ze stawem panewkowym, pozwalającym mu poruszać ryjkiem w różne strony, wciskając go w nawet najdrobniejsze szczeliny w poszukiwaniu pożywienia. 11. Lotokot malajski Te niesamowite latające lemury posiadają duże oczy, pozwalające im na łatwe wypatrzenie ofiary. Używają swoich skrzydeł do szybowania z drzewa na drzewo w poszukiwaniu młodych listków, które są ich ulubionym pożywieniem. 12. Głuptak niebieskonogi Ich nazwa pochodzi od ich jasnoniebieskich nóg. Mają taki kolor, ponieważ pigmenty karotenoidowe pozyskiwane z pożywienia koncentrują się właśnie w ich stopach. 13. Mara patagońska Być może wygląda jak mały kangur z króliczymi uszami, lecz Mara patagońska jest w rzeczywistości gryzoniem. Zwierzęta te mają interesujące cechy zachowawcze, odmienne od większości gryzoni – są aktywne w dzień oraz są zatwardziałymi monogamistami. 14. Markur śruborogi Ta górska odmiana kozy posiada imponujący zestaw rogów. Ich poroże może osiągać wysokość nawet do m. 15. Pangolin gruboogonowy Łuskowce – jak inaczej określa się te zwierzęta – znane są ze swoich wyjątkowych łusek, wyglądających jak zbroja. Ich głównym składnikiem jest keratyna – ten sam materiał, którego używa się do stylizacji włosów. A to… Tak, masz rację, to zwierzę nie istnieje naprawdę. To Antylopa chmurna. Jej wygląd jest aż nazbyt dziwaczny i unikalny, aby była prawdziwa. Jest to dzieło internetowego rzemieślnika, który tworzy takie artystyczne lalki. Małopolskie - Oddam niebieskiego raka (zwierze) w dobre ręce ;) simij - 24-02-2012, 08:35Temat postu: Oddam niebieskiego raka (zwierze) w dobre ręce ;)Jeśli jest jakiś chętny akwarysta mogę oddać niebieskiego raka. Rak ma około pół roku, kupiłem go za 40zł i wbrew temu co mówił Pan w sklepie zoo - zjada inne rybki Co prawda tylko to małe (neonki), bo kirysków, glonojadów i pielęgniczek mi nie ruszył ale neonek zżarł juz chyba z 10. Prezentuje się ładnie, je to co inne rybki (w czasie wolnym od polowań na neonki), chodzi do tyłu i do przodu Wygląda tak jak ten: meydey000 - 02-03-2012, 19:07masz go jeszcze? simij - 05-03-2012, 09:54Jeszcze tak, ale dzisiaj ma go przyjść zobaczyć jeden chętny. Jak będzie jeszcze aktualne-dam znać. Jeleń to zwierzę leśne, którego widok napawa podziwem. Jego majestatyczny wygląd najlepiej podkreśla poroże – inaczej też wieniec, przypominający koronę. Jest postrzegany jako król lasu. Od początku dziejów pozostaje symbolem męstwa, witalności, władzy, a także walki i zwycięstwa. Często przedstawiany jest w rodowych herbach i godłach. Warto zatem poznać lepiej jego naturę. Na ile ona odpowiada jego sławie? Dowiemy się jakie gatunki żyją w Polsce, a także odpowiemy na następujące pytania: Ile żyje jeleń? Ile waży? Co ile zrzuca poroże? Czy istnieje biały jeleń? Jak wygląda myszojeleń? Co się dzieje podczas rykowiska? Wyjaśnimy też jak we właściwy sposób zbierać zrzuty poroża i czego przy tym nie wolno robić. 1. Opis ogólny 2. Gatunki jeleni w Polsce 3. Jak wygląda jeleń? Ile waży dorosły jeleń? Jak często jeleń zrzuca poroże? Jaką sierść posiada jeleń? 4. Co to jest myszojeleń? 5. Tryb życia 6. Co się dzieje podczas rykowiska? 7. Co je jeleń? 8. Środowisko jelenia 9. Jak zbierać zrzuty poroża właściwie? 10. Czy każdy może zbierać poroże? Nieodpowiedzialne zbieranie poroża 11. Podsumowanie Opis ogólny Jeleń (cervus) to rodzaj ssaka parzystokopytnego z podrodziny jeleni. Charakteryzuje się kostnym porożem, który wyrasta z kości czołowej. Należy do największych dzikich przeżuwaczy. Rodzaj obejmuje gatunki, które występują w Eurazji, północnej Afryce i Ameryce Północnej. Zwierzęta te zamieszkują wszystkie kompleksy leśne, zarówno górskie jak i nizinne. Uznajemy go za zwierzynę płową. Tak określa się gatunki dzikich jeleniowatych – zwierząt zrzucających, poroże – występujących w środowisku naturalnym, które są pozyskiwane przez ludzi w drodze polowania, bądź odłowów. Inne zwierzęta płowe występujące w Polsce to łoś, sarna, daniel. Ukształtował się 3,5 miliona lat temu na terenach środkowej Azji, a następnie w Europie. Samiec i samica mają swoje określenia. Bykiem jest nazywany samiec jeleń, samica jelenia to łania. A jak nazywa się młody jelonek? Małe jelonki są nazywane cielakami. Gatunki jeleni w Polsce Jeleń jako rodzaj w Polsce występuje w środowisku naturalnym w dwóch gatunkach. Pierwszy z nich to jeleń szlachetny. Drugim jest jeleń wschodni, który do naszego kraju został introdukowany, czyli sprowadzony z naturalnego miejsca występowania. Jeleń szlachetny (cervus elaphus) posiada liczne podgatunki, które występują w Europie, północnej Afryce, Ameryce, Azji, na przykład jeleń syberyjski, czy kanadyjski, znany jako wapiti. W Polsce występuje podgatunek – jeleń europejski, inaczej też zwany skandynawskim. Wyróżnia się także ekotypy, czyli populacje w obrębie gatunku charakteryzujące się zestawem konkretnych cech. Największy i najsilniejszy jest jeleń bieszczadzki, oprócz niego występuje jeleń mazurski, wielkopolski i pomorski. Jeleń szlachetny jest najczęściej spotykanym gatunkiem w Polsce, na nim skupimy się w niniejszym artykule. Jeleń wschodni (cervus nippon) inaczej nazywany jest z japońskiego języka – sika. Jego podgatunki zamieszkują wschodnią część Syberii, Mandżurię, wschodnie Chiny, Koreę Japonię oraz Tajwan. Został sprowadzony do Polski w 1895 roku i aklimatyzowany w okolicach Elbląga i Pszczyny. Tam obecnie pozostają największe skupiska sika w kraju. Jest mniejszy od jelenia szlachetnego. Charakteryzuje się białymi cętkami na grzbiecie i po bokach, zimą jest jednolicie szarobrązowy. Został wpisany na listę gatunków obcych, postrzegany jest jako gatunek inwazyjny. Potrafi się krzyżować z jeleniem szlachetnym i negatywnie na niego oddziałuje, a także przenosi obce pasożyty. Jak wygląda jeleń? Jeleń szlachetny to największy ssak, po żubrze i łosiu, który występuje w Polsce. Posturą jest podobny do konia. Na głowie z wysuniętym pyskiem znajdują się duże uszy – zwane łyżkami. Głowa utrzymuje się na długiej silnej szyi, a masywny tułów umieszczony jest na chudych nogach zakończonych kopytami, które u jeleni określane są jako racice. Jelenie posiadają ogon, który nazywany jest kwiatem, może być długi na 15 cm długości. Mogą osiągnąć 2,5 m długości, a ich wysokość w kłębie dochodzi 1,6 m. Ile waży dorosły jeleń? Dorosłe samce średnio ważą od 120 do 160 kg, choć zdarzają się osobniki, których waga dochodzi do 500 kg. Łanie przeważnie nie osiągają 100 kg. Są wyraźnie mniejsze i drobniejsze od samców. Lecz nie wielkość wyróżnia byków najbardziej. Jak często jeleń zrzuca poroże? Cechą samców, która od razu rzuca się w oczy jest obecność poroża. Poroże charakteryzuje się rosochatą budową, która rozwija się z dwóch tyk wyrastających z kości czołowej zwierzęcia. Poroże nie jest stałym elementem wizerunku byków. Jest regularnie zrzucane i odrasta po pewnym czasie. Jeżeli nie jest tak zwanym “mnichem” – bykiem, u którego nie wykształciło się poroże – zrzuca je co roku na przełomie lutego i marca. W przypadku młodych byków dzieje się to na początku kwietnia. Poroże odrasta na wiosnę, a największe rozmiary osiąga z początkiem lata. Rozrastając się tworzy drobne zgrubienia zwane perłami oraz charakterystyczne odnogi, których liczba może dochodzić nawet trzydziestu. Im bardziej samiec dojrzewa, tym bardziej ma rozbudowane i cięższe poroże. Gdy zaczynają się starzeć, poroże zaczyna się uwsteczniać, czyli stopniowo zanikać. W nielicznych przypadkach zdarzają się tak stare byki, u których poroże zupełnie zanikło. Jaką sierść posiada jeleń? Jeleń posiada krótką i przylegającą sierść. Wymienia ją dwa razy w roku. W lecie sierść jelenia szlachetnego jest rdzawobrunatna, a na zimę staje się siwobrunatna. Cielęta są barwy rudobrunatnej z żółtawobiałymi plamkami po bokach ciała, a do 6 miesiąca życia mają na grzbiecie i po bokach białe cętki. Wierzch głowy, szyja, podbrzusze i nogi są najciemniejsze. Zad jest nazywany lustrem, latem jest brązowożółty, a zimą żółtobiały. A czy istnieje biały jeleń, czy to tylko kreacja polskiej marki hipoalergicznych kosmetyków? Biały jeleń, to nie jest tylko marka kultowego szarego mydła, często występuje w różnych mitach i podaniach europejskich, najczęściej jako cudowny przewodnik. Czy biały kolor jest właściwy dla tych zwierząt? Odpowiedź jest jednoznaczna – nie. Czy możemy spotkać białego jelenia w lesie. Odpowiedź brzmi – tak, to jest możliwe, ale musimy mieć wyjątkowe szczęście. Nie chodzi tu wcale o cuda, a o bardzo rzadką wadę genetyczną. Takie zwierzęta są albinosami, czyli są pozbawione melaniny i nie mają pigmentu w swoim ciele i okrywie. Chociaż ludziom mogą wydawać się piękne i wyjątkowe, to takie zwierzęta nie mają w swoim życiu łatwo. Cierpią przeważnie na różne choroby, a także mają problemy ze wzrokiem. Stanowią łatwy i łatwo zauważalny cel dla drapieżników. Często z tego względu są odtrącane przez stado. Na szczęście dla nich, ludzie – w przeciwieństwie do zwierząt – wierzą w moc legendy. Wśród myśliwych panuje przesąd zgodnie z którym, spotkanie białego jelenia przynosi szczęście i zapowiada udane łowy w następnym roku. Żeby tak się stało, biały jeleń nie może paść ofiarą polowania. Co to jest myszojeleń? Oprócz jelenia białego innym niezwykłym “jeleniem” wydaje się być myszojeleń. Co to za zwierzę i czy jest ono jeleniem? Myszojeleń to popularna nazwa kanczyla srebrnogrzbietego, który był uznawany za gatunek wymarły, jednak został ponownie zaobserwowany w listopadzie 2019 roku. Należy do tego samego podrzędu przeżuwaczy. Jest ich najmniejszym przedstawicielem. W systematyce nie należy do rodziny jeleniowatych – właściwej dla rodzaju jelenia, tylko do kanczylowatych, przedstawiciele tej rodziny nie wytwarzają poroża. W naszym kraju próżno szukać go w lasach, jego naturalnym miejscem występowania jest Wietnam. Wygląd tego zwierzątka jest dosyć groteskowy. Jest podobny do jelonka na cieniutkich nogach, przy wielkości zbliżonej do królika. Tryb życia Jeleń żyje średnio 12 – 15 lat. Zdarzają się osobniki, które dożywają 23 lat, choć ta liczba jest właściwa dla jeleni hodowanych w warunkach fermowych. Pik dojrzałości wypada na 10-14 rok życia. Wtedy byki mają najcięższe i najbardziej rozbudowane poroża, które są atrakcyjne dla łań. Przeważnie prowadzą życie stadne, tworząc tak zwane chmary, w których rządzi matriarchat z najbardziej doświadczoną łanią – licówką na czele. W chmarach łanie opiekują się potomstwem, aż małe ukończą 3 rok życia. Byki tworzą swoje chmary oparte na dominacji. Rządzą w nich Ci, którzy mogą się pochwalić najbardziej okazałym porożem. Samiec jeleń kiedy gubi poroże, traci także swoją pozycję. W ten sposób hierarchia w grupie może ciągle się zmieniać. Byki, które są na jej szczycie mogą wziąć udział podczas rykowiska. Co się dzieje podczas rykowiska? Najsilniejsze byki w grupie to te, które są w wieku 6 – 9 lat, walczą między sobą o udział w rykowisku – okresie godowym jeleni. Rykowisko odbywa się na przełomie września i października, trwa około 4 tygodni, po to by po 8 miesiącach – ciepłą i przyjazną porą – wydać na świat nową generację jeleni. W trakcie rykowiska łanie mają ruję – wydzielają feromony zachęcające samców do kopulacji. Byki posiadają specjalny narząd w nosie, który odczytuje te substancje, co prowadzi do pobudzenia samca. Wtedy najsilniejsze byki gromadzą wokół siebie chmarę łań, nad którymi roztaczają swoje panowanie, przy tym odstraszają wrogów i konkurentów głośnym rykiem. Takie ryki możemy najlepiej usłyszeć o zmierzchu, w nocy, bądź o świcie. Obrona chmary nie jest łatwym zadaniem, inne byki ciągle próbują przejąć dominację siłą, bądź przechwycić chociażby jedną łanię ze stada. Z tego względu dominujący byk musi zawsze być gotowy do ataku i nie może opuścić swojego posterunku. Ciekawostka: Przed rozpoczęciem rykowiska, byki najadają się na zapas, zaczynają się żywić z powrotem dopiero po godach, w trakcie rykowiska mogą stracić nawet 20% masy ciała. Co je jeleń? Jeleń jest zwierzęciem roślinożernym. Jego głównym pożywieniem są krzewy i drzewa – owoce, pędy, kora, liście, żołędzie, kasztany. Gustuje szczególnie w sosnach, grabach, brzozach, dębach i topolach. Oprócz tego żywi się trawą, ziołami, mchami, porostami. Potrafi też wyjść z lasu na pola by żerować na zbożach, a także ziemniakach, burakach i kapuście. Dzienne zapotrzebowanie na żywność wynosi 10 – 12 kg. Pokarm i jego dostępność, wpływają w znaczącym stopniu na zachowanie i występowanie tych zwierząt w danym miejscu. Oprócz pokarmu innymi czynnikami determinującymi ich byt są warunki atmosferyczne oraz interakcje z innymi zwierzętami i ludźmi. Środowisko jelenia Gdy Jeleń czuje się bezpiecznie prowadzi przeważnie dzienną aktywność i śpi 60-100 minut w ciągu doby. Gdy odczuwa zagrożenie ze strony innych zwierząt i ludzi, może prowadzić nocny tryb życia i wtedy też wyrusza na żer, a za dnia ukrywa się w gąszczu lasów. W lecie preferuje przebywać w lasach mieszanych, najlepiej tam gdzie jest dostęp do łąk śródleśnych, polan, a także bagien, w których byki uwielbiają się kąpać. Dostęp do wody jest kluczowy. Zimą ulubionym miejscem są sosnowe bory obfite w młode drzewa – młodnik. Dla dużej części osób wiedza o występowaniu tych zwierząt przynosi korzyści materialne, a to dzięki dużej wartości znalezionego poroża. Jak zbierać zrzuty poroża właściwie? Jeleń pozbywa się poroża na przełomie lutego i marca. W tym czasie ludzie rozpoczynają poszukiwania zrzutów poroża. Poszukiwania mogą trwać nawet do lata. Takie zrzuty są bardzo estetyczne, można z nich wykonywać różne przedmioty i ozdoby. Ich wartość jest dosyć wysoka. Istnieją specjalne skupy, które wyceniają zrzuty na podstawie wagi, cena nie jest stała i często ulega zmianom, ale możemy przyjąć, że za kilogram poroża jelenia można zyskać około 100 zł. Przeciętnie poroże jeleni waży od 3,5 – 8kg, a poroże byków ekotypów bieszczadzkich i mazurskich osiąga średnią wagę 6 – 12kg. Często się zdarza, że cena jest ustalana indywidualnie, w zależności od stanu i okazałości zrzutu, może być o wiele większa, niż cena skupowa i może sięgać rzędu kilku tysięcy złotych. Czy każdy może zbierać poroże? Odpowiedź brzmi twierdząco. Zbieranie poroża jest w pełni legalne. Osoby, które na to się decydują się, muszą wykazać się nie tylko cierpliwością i umiejętnością obserwacji, ale także powinny bezwzględnie przestrzegać zasady, które chronią zwierzęta, ludzi i przyrodę przed krzywdą. Skutecznym sposobem na znalezienie zrzutów poroże jest zaobserwowanie miejsca, w którym żywią się zwierzęta, na przykład mogą to być paśniki i nęciska. W takich miejscach istnieje duża szansa na zrzut poroża przez zwierzę. Jeżeli chcemy przynęcić zwierzę pokarmem powinniśmy uzyskać zgodę od leśniczego, lub przedstawiciela koła łowieckiego. Dokarmianie zwierząt na własną rękę jest zabronione. Poza lasem możemy szukać zrzutów poroża na ścierniskach i polach, gdzie również udają się pożywić. Jeżeli zaobserwujemy te zwierzęta w pobliżu, musimy być ostrożni. Nieodpowiedzialne zbieranie poroża Jelenie należą do płochliwych zwierząt. Wiele osób wykorzystuje ich słabość i wypłasza pojedynczą zwierzynę, czy nawet całą chmarę. Uciekające zwierzęta mogą zgubić poroże gdy zderzają się z gałęziami drzew. Takie “trofeum” jest obarczone cierpieniem zwierząt i może wyrządzić wiele szkód. Wystraszone zwierzęta w wyniku wysiłku fizycznego i stresu mają większe zapotrzebowanie na żywność, która w okresie wczesnowiosennym jest niewystarczająca. W przypadku gdy zwierzę zdoła uciec, będzie potrzebowało uzupełnić energię. W ten sposób może wyjeść pędy sadzonek i zniszczyć korę młodników, istotnych dla rozwoju lasu. Niestety całkiem możliwe są bardziej tragiczne scenariusze, w których rozpędzone zwierzęta mogą zderzyć się z samochodami, gdy szlak ich ucieczki będzie przecinała jezdnia. Pędzący potężny zwierz może zabić człowieka na miejscu. Musimy też mieć na uwadze to, że spłoszone zwierze, może rozpocząć ucieczkę w naszym kierunku. Dzieje się to rzadko, ale co jakiś czas pojawiają się doniesienia o tym jak jeleń zaatakował myśliwego bądź zbieracza poroży. Uwaga: Takie działania są zabronione przez prawo, o czym stanowi art. 165 Kodeksu Wykroczeń Kto w lesie, w sposób złośliwy, płoszy albo ściga, chwyta, rani lub zabija dziko żyjące zwierzę, poza czynnościami związanymi z polowaniem lub ochroną lasów, jeżeli czyn z mocy innego przepisu nie jest zagrożony karą surowszą, podlega karze grzywny albo karze nagany. Pamiętajmy także o tym, że nie zezwala się zbierać zrzutów poroża w parkach narodowych i krajobrazowych. Gdy znajdziemy kompletne poroże z czaszką, pochodzące od padniętego zwierzęcia, nie możemy go sprzedać, gdyż stanowi własność zarządcy obwodu łowieckiego. Podsumowanie Jeleń to bardzo piękne zwierzę, do którego powinniśmy podchodzić z szacunkiem. Nie możemy go straszyć, ani płoszyć, gdyż to może być niebezpieczne dla środowiska, a także dla nas. Musimy mieć to na uwadze, szczególnie wtedy gdy poszukujemy jego drogocennego zrzutu poroża. Gdy jedziemy samochodem, zwolnijmy nogę z gazu, gdy dostrzeżemy znak drogowy z jeleniem, który oznacza – uwaga zwierzęta leśne. Przestrzega nas przed tym, że w każdej chwili mogą pojawić się zwierzęta leśne, które często – przemieszczają się stadem i mogą pędzić. Gdy nasze spotkania będą bezpieczne, zapiszą się w naszej pamięci jako wyjątkowe i dobre przeżycie. fot. Adobe Stock, WildMedia Salamandra plamista należy do najpiękniejszych płazów. Występuje także w Polsce, przeważnie na terenach górskich, jednak nie wyżej niż na wysokości 1300 m Ciemne, niemal czarne ciało salamandry pokrywają jaskrawe, żółte, pomarańczowe bądź brązowe plamy. Najczęściej są to jednak plamy żółte. Czy można hodować salamandrę w domu i o czym należy pamiętać? Spis treści: Jak wygląda salamandra plamista? Gdzie występuje salamandra plamista? Salamandra plamista: warunki życia Hodowla w domu salamandry plamistej Jak wygląda salamandra plamista? Salamandra plamista uważana jest za jednego z najpiękniejszych płazów na świecie. Jej ciało jest niezwykle lśniące i czarne, ale nie w całości. Zdobią je żółte plamy, rozsiane na całej powierzchni. Na świecie nie ma dwóch osobników o dokładnie takim samym układzie plam. Po boku głowy salamandra ma gruczoły, które mogą wydzielać jad. Choć salamandra bez wątpienia budzi ogromny podziw, trzeba bardzo uważać: w żadnym wypadku napotkanego na swojej drodze płaza nie wolno dotykać ani brać na ręce. To dość mały płaz – osiąga długość ciała do około 23 cm (salamandry są większe, niż popularne w Polsce traszki) . Samice są zwykle masywniejsze niż samce. Albinizm wśród przedstawicieli tego gatunku przeważnie nie występuje, a jedyną pozbawioną melaniny częścią ciała jest brzuch. Co ciekawe, jaskrawe i kontrastowe barwy ciała pełnią ważną rolę ostrzegawczą dla drapieżników. Gdzie występuje salamandra plamista? Salamandra żyje na lądzie, ale jej larwy występują w wodzie i są uznawane za bardzo drapieżne. Salamandra żyje przede wszystkim w rejonach górskich i można spotkać ją także w Polsce – najczęściej w Karpatach i Sudetach, na wysokości do około 1100m W odpowiednich warunkach może przeżyć nawet 20 lat. fot. Salamandra plamista: wygląd/Adobe Stock, brummm Salamandra plamista: warunki życia Salamandrę najczęściej można spotkać na lądzie, choć przebywa także w środowisku wodnym. Jednak w wodzie najczęściej bytuje tylko w okresie godowym. W ciągu dnia te płazy odpoczywają, by zwiększyć swą aktywność nocą. Na salamandrę najczęściej można natknąć się w ciemnych, wilgotnych, górskich lasach bądź w pobliżu płytkich rozlewisk, gdzie samiczka rodzi młode. Salamandra zapada w sen zimowy, zwykle ma to miejsce już w październiku. Jej pory aktywności to czas od marca do maja. W pełni lata salamandry żyją zwykle w kryjówkach i wykazują niską aktywność. Salamandra plamista: hodowla w domu Salamandra jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, dlatego w Polsce podlega częściowej ochronie. Prawo dopuszcza możliwość hodowli domowej, jednak trzeba zapoznać się z warunkami. Zwierzę przeznaczone do hodowli domowej może pochodzić tylko z innej hodowli, w żadnym wypadku nie wolno łapać w tym celu dziko żyjących osobników. fot. Salamandra plamista: hodowla/Adobe Stock, Wirestock Creators Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Gatunki żółwi hodowlanychKameleon jemeńskiJaszczurki domowe

jak wygląda rak zwierze